TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0006-07
第五十七章 身醒敵亡


  一股冰冰的涼意,從心底的隱秘之處,緩緩湧了出來,很快就流遍了韓立的全身,把韓立從昏睡中驚醒。

  韓立剛醒來,就感到腦袋沉重無比,在隱隱作痛,身體各個部位都軟綿綿的,虛弱無力,好像大病初癒一樣的難受,努力想睜開雙眼,眼皮卻沉重無比,無法動彈分毫。

  在迷糊之中,韓立想起了昏迷之前發生的一切。

  他激靈一下,打了個冷戰,頭腦立刻清醒了幾分,連忙檢查起自身的具體狀況。

  「咦!」好像沒被佔據軀體,雖然睜不開雙眼,但全身上下不舒服的異樣,確確實實告訴他,整個身體又重新回到了他的手中。

  「難道墨大夫做法失敗了?」

  被意外驚喜打擊到的韓立,想到了這唯一說得通的解釋。

  按住心中的興奮之情,韓立耐著性子使自己恢復了些力氣,才費勁的從眼簾中,睜開條細縫,看清了身外的事物。

  剛一睜開,就見到一張滿頭白髮,枯瘦憔悴,蒼老之極的臉,正是墨大夫老年化的面容,只是看上去,似乎比以前還要老了十來歲的模樣,已是個老得不能再老的糟老頭。

  此時,他兩眼圓睜,正一臉驚恐的望著韓立。

  韓立吃了一驚,渾身上下立刻繃緊肌肉,虛弱的感覺被丟到了九霄雲外,他心裡的第一個念頭,就是要搶先出手,先下手為強。

  經歷了上次的教訓後,韓立是說什麼,也不會再讓自己輕易受制於人。

  但隨後,韓立就發現了異樣,對方神情凝滯,一動不動,也沒有喘息呼氣之聲,彷彿早已死透了多時。

  韓立皺了下眉頭,但心中不敢馬虎,仍沒有解除自己的警戒,他全神貫注盯緊了對方的臉,想從中找出一些破綻出來。

  足足有半刻鐘的仔細觀察,韓立不得不承認,對方確實不像是個活人。

  猶豫了下,他還是小心翼翼的靠近了對方,伸出手抓住對方的手腕,另外一隻則放到對方的鼻孔下,測試了一會兒,毫無動靜。

  這下韓立才徹底的安下了心,心中變得輕鬆無比,內心深處一直壓迫的巨石終於被丟掉了。

  直到現在,韓立還有些不敢置信,自己心目中的大敵,那個老奸巨猾,手段毒辣的墨大夫,就這樣無聲無息的死掉了,死得是這麼的不明不白,這麼的輕而易舉。

  他往自己的腦門上摸了摸,那張所謂「定神符」已消失的無影無蹤,不知跑到了哪裡,附近也見它的蹤影,這讓韓立有些奇怪。後來學會了符咒之法的他回想起此事,才明白過來,那黃符應該是因所的含法力耗盡,化為了灰燼了,所以他才遍尋不到。

  精神上鬆弛下來的韓立,開始把目光向墨大夫屍體以外的地方掃了去,想找出一點對方一命嗚呼的線索來。

  四周的油燈蠟燭,仍然亮著,這說明他自己並沒有昏過去太多的時間,而不遠處的那幾顆青玉,則變得灰撲撲的,似乎一下子品質下降了好幾層,變得毫不起眼。

  視線一轉,在石屋的角落邊,一個躲躲閃閃,正竭力避開韓立視角的東西,落入到了他眼內。

  這個物體,韓立並不陌生,正是睡夢中,和他最後廝殺過,並從他手中溜掉的敵人,那個被吞吃掉了三分之一的綠色光團。

  此時的它,正拚命的望牆角裡鑽,似乎很害怕韓立,試圖躲藏起來。

  韓立一開始有些訝然,但隨後就略有所思的單手托起了下巴,低頭沉吟了一會兒。

  片刻後,韓立站起了身,向光團走了過去。

  直到離它只有半丈遠的地方,他才停了下來,緩慢的開口道:

  「我想,我們應該認識一下了,你想必就是餘子童吧。」

  綠色光球有些在顫抖,身上的光芒閃爍不定,聽到韓立叫出了它的名字,它一下子黯然了好一會兒,才重新閃亮起來。

  「你猜出來了,閣下還真不虧是墨居仁的弟子,和他一樣的難纏,不好對付。」光團彷彿有些認命,竟然開口說起人話來,聽口音,正是那名青年。

  它沒有加以狡辯,直接就承認了韓立的猜測。

  「那閣下是不是,該給我些交代,將事情的原委告訴在下一二。」聽到對方真是謀害自己的元兇之一,韓立卻沒有一丁點發怒的樣子,仍是慢條斯理的。

  可餘子童,看了對方不溫不燥的樣子後,不知怎麼的,覺得心中寒氣直冒,有大禍臨頭之感。

  在前不久的神識大戰中,他剛剛領教過這個煞星的厲害,被活生生吞噬了部分的元神,法力損失多半。此刻殘餘的法力,只能讓他施展幾個小小的幻術,沒有絲毫的殺傷力。現在面對真人,又無自保之力,心中自然有說不出的畏懼。

  「你想知道些什麼?」

  他知道,對方剛剛死裡逃生,情緒應該很不穩定,具有極大的危險性。別看對方表面似乎很平靜,但心底下說不定,正如同火山爆發前一樣,醞釀著滿腔的怒火。

  如今既然已被發現,最好的做法就是加以配合,不要在言語上挑戰對方的耐性,他可不願就這樣,稀里糊塗的葬送在對方的衝動上。

  「先說說,你倒底是什麼人?再把你和墨大夫的認識過程,以及你們原本的計劃,一五一十的都說出來吧,我現在有的是時間,可以慢慢的聽你講述。」韓立像帶著面具一樣,,面無表情的說著,看不出絲毫情緒上的波動。

[BOOK: 0006 / Chapter: 08 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Sat Apr 20 11:48:37 2024