TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0007-01
主題推薦
第六十一章 神滅


  餘子童的元神,被困在狹窄的角落裡,像一隻折了翅膀的蒼蠅一樣,到處亂撞。每當它想從這裡往外飛時,都會被一股黑液從半路上逼了回去,然後身後就會跟上一把要命的寒光,不時的砍在光團上,讓綠光的光芒時刻都被削弱著。

  他心中絕望了,對方利劍的追砍,雖然讓他的元神變弱了不少,但他並不如何在意。令他無計可施的是,那黑顏色汁液的不斷侵蝕。

  自從他被液體噴到之後,他就感到元神上,麻麻癢癢、軟弱無力,還被一點點磨損著僅存的法力,更致命的是,它阻礙了餘子童的施法,造成他這一會兒屢屢施展法術失靈,似乎是被禁錮了一般。

  「你到底為什麼殺我?為什麼?……」

  面對韓立冷酷無情的出手,從光團上不時傳來餘子童嘶啞的叫聲,聲音中充滿了滿腔的不甘,然而韓立一聲不吭,以手中加速揮動的利刃,做為了答覆。

  不久後,餘子童的聲音漸漸的低了下去,變得越來越弱,最終只剩下了一絲哼哼聲,然後就一點動靜也沒有了。

  韓立並沒有立刻停手,而是對落在地面上,只有燭火那麼微弱的元神,又一連砍劈了十幾劍,看到實在是無法滅掉最後殘存的綠光,這才收起了軟劍,把它纏回到了腰帶上。

  此時,韓立才冷冷的說道:

  「我從不和以自己的雙親來發毒誓的人,一合作。更別說,讓我步墨大夫的後塵,去相信你這種小人的保證。」

  用冷冽的眼神看了一眼餘子童最後的元神之火,韓立毫不猶豫的轉過身子,來到了石門前,一把推開了厚重的屋門。

  隨著石門的敞開,幾道耀眼的陽光從門外射了進來,照到了殘存的元神上,頓時「噗」的一下,微弱的綠光一閃即滅,化為幾道裊裊青煙,消失在了空氣中。

  這樣一來,餘子童這個人在世間留下的唯一痕跡,也被韓立清除的一乾二淨,再也無從查起此人。

  要說韓立知道元神怕光,這還是墨大夫一進屋就滅掉不少燈火的舉止,給他提的醒,否則還真拿這麼一個刀槍不滅的最後隱患沒轍,讓韓立一直得提心吊但下去。

  不過韓立如此輕鬆的滅掉對方元神,他事先準備好的另一筒七毒水,功不可滅。

  這筒在以前被墨大夫收去的五毒水上加以改進的毒液,新加入了一種「土菇花」的材料,這種毒草不僅對普通人有很強的毒性,而且對修仙者的元神也大有妨礙。就是因此,才使餘子童一直無法順利的施展法術,以至於元神輕易的被滅。

  而韓立之所以先用七毒水噴淋對方的元神,也只不過是受各種傳說故事的影響,在那些故事中,所有的妖魔鬼怪,幾乎都害怕雞血、黑狗血之類的液體,韓立靈機一動,就把餘子童的元神當鬼怪一樣的對待了。

  這樣誤打誤中的巧事,不知餘子童地下有知,會不會氣得再吐血身亡一次。

  韓立自然不清楚這一切巧合,他只知道即使毒液沒有建功,他拉開屋門後,對方的元神還是會必滅無疑,在這樣周全的考慮下,他才會對餘子童猛下狠手,毫不留情。

  現如今他終於解脫了,再也不用過那種被人把刀架到脖子上,時刻準備亡命的日子。

  緩緩走回石屋中央的韓立,站在那裡靜靜的呆了片刻。忽然間,他猛地蹦跳了起來,離地有三尺多高,嘴上也狠狠地大吼了幾聲,拚命的發洩著心中的喜悅,此時他才真正的回歸了自己,一個年僅十六歲的男孩本性。

  「我終於自由了!」

  「我終於自由了!」

  「我——」嘎嘣一下,韓立的聲音,像被刀切斷了一樣,突然停下了歡呼。

  一個在石門外不遠處,四處飄蕩的巨大身影,晃入了他的眼簾,正是那名叫「鐵奴」巨漢。

  韓立的神情,驀然變得很難看,一見到此人的身影,他似乎又感到肩頭在隱隱的作痛。他竟然犯了一個大錯,再次疏忽了此人的存在,忘了從餘子童元神那裡問出巨漢的來歷和弱點。

  不過,令韓立稍安的是,巨漢彷彿對石屋內的事情一點都不感興趣,只是在屋外不停的徘徊,嚴格遵守著墨大夫生前的警戒命令,沒有對敞開的石門望向一眼。

  韓立皺了下眉頭,心裡覺得事情有些難辦。此巨漢明顯有些呆傻,只知死聽命令,但對韓立來說,這種人卻是最不好對付,因為他無法通過言語上的勸說,說動對方停止干戈、握手言和。而一但動起手來,韓立又不是對方敵手,唯一可以威脅到巨漢的物品,就是那筒已空空如也的毒水。

  韓立邁著方步,在屋內來回走了好幾趟,絞盡腦汁的想找出一條制服對方的辦法來,但一時半會兒,腦子如同亂麻一般毫無頭緒。

  無意中,韓立的目光落到了墨大夫的屍體上。

  對此,他靈機一動。

  「也許能在屍首上,找到些克制巨漢的方法。」韓立不禁這樣想道。

  他轉頭看了一眼門外,巨漢仍不知疲倦的徘徊著,沒有靠近這裡的跡象。

  見到如此,韓立才放下心,幾步來到了墨大夫的屍首前,毫不介意的伸出雙手,開始一寸寸的仔細摸索起來。

[BOOK: 0007 / Chapter: 02 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Thu Apr 25 09:26:10 2024