TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0008-01
主題推薦
第七十一章 清靈散

  韓立緊鎖著眉頭,一言不發。

  他剛剛已把完脈,看過舌苔和瞳孔,已初步判斷出此毒和他用過的「纏香絲」一樣,是一種混合毒,要想針對其中蘊含的各種毒性去一一拔除乾淨,韓立還沒有這麼大的本事,他也只有試試「清靈散」和其它幾種歪門邪道的手法了。

  想到這裡,韓立暗自臭罵一頓不敢解毒,卻把難題甩給了自己的其他大夫,表面上還要裝作沉思研究的模樣。

  過了一會兒,趙長老忍不住開口問道:

  「你這娃子!你到底能不能救回李長老?說句話呀!」

  「趙長老,你也太性急了,沒看到韓小大夫正在想辦法嗎?耐心點!」韓立尚未回答,一旁的馬門主又裝起好人來,奚落了一下趙長老。

  趙長老把眼一瞪,要張嘴說些什麼,但韓立沒等他開口,先輕輕咳嗽了一下,打斷了他說話的意圖。

  他這一咳嗽,到引起了屋內之人一陣詫異的目光,這時韓立才想到,以自己十幾歲的年齡,卻去學老年人的咳嗽,好像有些滑稽啊!不過也無所謂,反正目的已達到了,他可不想再聽到這二人的爭執聲。

  「這毒是種混合之毒,解起來的確很麻煩,我不敢保證有十足把握解掉此毒,但可以一試。解毒的過程中要冒些危險,可能會危及李長老的性命,不知幾位是否還要在下動手?」韓立裝作有些為難的樣子,說出了以上的話語。

  對他來說,要是不讓他去解毒那更好,他的把握真的不大。

  韓立的這番話,讓在場的家屬面面相覷,誰也不敢同意讓他立刻動手解毒,但除了韓立外,似乎其他大夫就更不行了。

  過了半晌,那位李長老的發妻李氏忽然開口問道:

  「不知韓大夫對救回家夫有幾成的把握?」

  「五成」韓立毫不猶豫的說道。

  「那好,韓神醫儘管去救人。若是我夫君真有什麼不測,我絕不會怨恨韓大夫你,這也是天意如此。」李氏露出毅然的神色,出乎韓立意外的立刻下了決心。

  「弟妹,你不在多考慮一下?這個小大夫年紀這麼輕,我看有些玄啊!」趙長老有些急了,急忙想勸阻李氏的一時衝動。

  「我已經仔細想過了,如果不讓韓大夫去解毒,我夫君恐怕撐不過今晚了,倒不如冒險一試,還有一半的機會有救。」李氏低著頭有些傷感的輕聲道。

  「這……」趙長老被說的啞口無言。

  韓立看了其他幾人一眼,好像都沒有反對李氏的決定,便從隨身帶的醫藥包裡,取出了一個青瓷瓶,從裡面倒出一顆紅色的藥丸。

  「誰去找碗溫開水來,把此藥融入水內,給李長老服下。」

  「我去」韓立話音未落,一聲清脆的聲音傳了過來。

  站在旁邊一直紅著眼的張袖兒應聲之後,往屋外走了去。

  厲飛雨稍微愣了一下,就立刻也跟了出去,這倒讓韓立在心底下忍不住大肆鄙視了厲飛雨一番。

  不一會兒,張袖兒一臉無奈的走了進來,兩手空空。而厲飛雨則小心翼翼的端著一個白瓷碗,緊跟在其後。

  屋內眾人看到了這幅景象,都忍不住心中的笑意,臉上露出了看好戲的神情,這讓張袖兒的臉上升起了一絲紅暈,有些手足無措,一副小女兒家的神態流露無疑。

  不過這一來,倒讓屋內的緊張氣氛減少了不少,讓一些人的心情放鬆了許多。

  厲飛雨老老實實的把碗端給了李氏。

  「韓大夫,你看這碗水行嗎?」李氏轉頭徵求了下韓立的意見。

  「可以」

  韓立掃視了一眼白碗點點頭,然後單手接白碗,把那顆藥丸丟到了水內,整碗水眨眼間就化成了紅紅的顏色。

  「給李長老灌下即可,你們女人家比較心細,還是你來做的比較好。」韓立把手一伸,又把碗還給了對方。

  李氏兩忙應聲答應,沒有推辭。

  對她來說,此時韓立的每一句話,都關係到他夫君的性命,她又怎會不聽。

  「這倒底是什麼藥?」眼睜睜的看著李氏,把一大碗紅色藥水一點點的灌進了李長老的口內,趙長老有些按耐不住,問起了這個全屋人都想知道的問題。

  「我自制的一種解毒藥,希望會有些效用。」韓立輕描淡寫的說道。

  他不想讓人知道「清靈散」的名字,誰知道這種解毒聖藥會不會給他帶來麻煩,還是低調點的好。

  灌下藥後,大約一頓飯的功夫,李長老臉上的黑氣開始漸漸的變淡了,身上毒斑也在由深變淺,並開始縮小起來。

  這種顯而易見的變化,即使是外行人也知道,李長老身上的毒正在逐步減輕,事情正在往好的方向發展。

  看到這一切後,屋內的眾人不禁喜笑顏開,望向韓立的目光跟剛開始截然不同,只有趙長老還抹不開面子,用鼻子輕哼了一下,不過神色也緩和了不少。

  看到自己還沒有採取其它的步驟,此毒就已經開始消退,韓立也有些吃驚。

  「清靈散」竟會這麼有效,還真出乎他意料之外,或許這種毒並沒有想像中那麼厲害,他不由的這樣想道。

  眼看事情往好的方向發展,韓立卻有些鬱悶,之所以如此,原因有兩個:一是他剛才已說過解毒過程有些風險,但如果最後毒性就這樣輕易被解掉,這豈不是自己扇自己的耳光,讓別人以為故意欺瞞嗎?

  二是這「清靈散」對別人之毒如此好用,怎麼對自己就不行了呢?讓他至今還在為身中陰毒之事上火犯愁。

[BOOK: 0008 / Chapter: 02 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Wed Apr 24 02:42:17 2024