TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0010-06
第九十六章 缺陷


  韓立在實際操縱灰芒飛舞時發現,用「驅物術」驅動那符籙所化的灰光,雖然鋒利無比,幾乎無物不切,並可隨他的手勢而飛起攻敵,但施展時仍有一些不小的限制。

  首先,驅動這個灰光實在是太費法力了!

  像韓立這樣修煉長春功到了第八層的人,使用完整版的火彈術,足可以連續不斷的施展上百次。但驅使灰光時,法力只能持續短短的一刻鐘,就蕩然無存了。

  現在想起來,當初金光上人並不是不想一開始就使用灰芒,而只是他的法力太有限了,能驅使這符籙的時間恐怕是少的可憐。

  這也解釋了當初韓立奪取此物時,為何遭受的抵抗如此的軟弱。對方很可能在先前驅動灰芒時,法力就已耗費了大半,再與韓立這個法力原本就遠勝於他的生力軍遭遇,侏儒自然是潰不成軍,被其輕易得手。

  除此之外,這灰芒的另一個缺點是,其飛起傷人的距離有一定的限制。灰光只能在以韓立為中心的二十丈內,被操縱自如。出了此範圍後,它就會遲鈍僵化,時而失靈。當飛出去三十丈以外時,灰光就會徹底變回符籙原形,跌落下塵埃。

  如果說以上兩個缺點,韓立認為當自己法力精進時,應該會漸漸改善。那麼最後一個問題,則是符籙本身的致命缺陷。

  韓立在使用符籙幾次後就發覺,這符紙上所畫的灰色小劍,其散發的寒光正隨著符籙使用的次數增加而慢慢的變弱,似乎其壽命正在漸漸縮短。也就是說,這符籙有一定的使用次數和時間的限制,當其次數用完之時,也就是這符籙靈性盡失,壽終正寢之日。

  這也是韓立在稍微學會驅使灰光以後,就立刻停止了練習的原因之一。畢竟他還想把這麼厲害的東西,留在關鍵的時刻再使用。說不定此物,會在以後的某次危機中,挽回他的一條小命。

  同理,韓立認為那張可化金色光罩的金符,應該也有同樣的限制,只是他暫時不知道使用口訣,只好把它妥善的藏好,以備後用。

  而那個三角形的令牌和那本秦氏族譜,韓立在休息時也做了研究,可惜沒有什麼收穫。

  就這樣到了第五天時,韓立剛把不見人的招牌摘下,厲飛雨就屁顛顛的闖了進來,並且一見到韓立,就把對方被妖魔化的傳聞話,講述給了他聽。

  這些流言蜚語,讓韓立哭笑不得。他只能板著臉,沒有好氣的看著厲飛雨,看著對方堂而皇之的取笑著自己。

  厲飛雨終於停止了大笑,他慢慢收斂起了笑容,開始用鄭重的口吻對韓立說道:「想必我到這裡來的原因,你也應該能猜到了幾分吧!」

  「嗯!不就是那幾位大人物放心不下我,讓你來探探我的口氣嗎!」韓立無所謂的淡淡說道。

  「嘿嘿!你知道就好。」厲飛雨如負重託的長吁了一口氣。

  「不過,你打算讓我這位好友,如何向那些傢伙交差啊?要知道,他們為了收買我,已許諾把我這位外刃堂副堂主,給扶正了。」厲飛雨隨即又嬉皮笑臉起來。

  韓立皺了下眉頭,想了想後,輕輕自語道:「看來不和王大門主那些人見上一面,把一些事情給說清楚,他們是不會安心的。」

  「這樣吧!你回去和王門主說,明天中午,我會親自去落日峰見他,讓他不必心急。」韓立微笑的說道。

  「好的!有你這句話,我就可以交差了。」厲飛雨聳了聳肩,一副不置可否的樣子。

  接下來,韓立和厲飛雨胡侃了一會兒,甚至韓立還近距離表演了「火彈術」給這位好友大開一次眼界,讓其羨慕了好半天。

  接著沒多久,厲飛雨就告辭離開了山谷,回去向王絕楚等人交差去了。

  韓立站在屋門口,望著厲飛雨遠去的背影,出神了老半天,忽然間他神秘的笑了一下,然後看起來十分高興的進屋關門。

  第二天早上,天剛濛濛大亮,韓立神不知鬼不覺的上了落日峰,接著悄悄的潛入到了王門主的房內。

  當王絕楚醒來,見到自己床前直直站立著的人影時,臉色變得要多難看有多難看。但他還是硬擠出了一些笑容來,有些不自然的問道:

  「韓大夫怎麼來了,沒有遠迎還望見諒!不過,不是說好午時才會面嗎,閣下怎麼這麼早就來了?」

  韓立冷冷的看了王門主一眼,這一眼讓王絕楚渾身寒毛聳立,臉上猶如刀割一樣的難受。

  韓立見對方流露出了一絲驚恐之色,心中不禁有些得意。他看王門主這一眼,是施加了「天眼術」後,才有的特殊效果,這是他前些天研究才發現的「天眼術」新用途,可以用天眼對普通人造成精神上震懾,使其心慌意亂,與江湖上流傳的奇功「攝魂術」倒有些類同。

  「沒什麼,我只是忽然覺得,早上來的話,可能大家頭腦比較清醒一些,不會做出什麼讓對方不愉快的事。」韓立臉上看不出絲毫的表情,口氣卻似乎有些不善。

[BOOK: 0010 / Chapter: 07 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Wed Apr 24 16:40:29 2024