TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


Google:
Content
BOOK Number: 0007-07
正文 第七十五章 療傷

以寧輕雪如此美貌的女子,雖然

要是有一顆靈石就好了,或者有一顆靈氣恢復丹藥也好了,那怕是最低級的丹藥;此時葉默才發現寧輕雪胸前堅挺的豐滿來,兩個圓鼓鼓的大白兔就要擠出來一般,讓葉默心里驚奇,平時怎麼沒有注意。再配合她那完美的容顏,讓葉默忍不住有些心動。

可是現在葉默卻是很疲憊,稍稍休息了一下,幫寧輕雪解開了封閉的經脈,由她睡去。臨走之前,葉默又將東西收拾到小箱子里面,看了看寧輕雪緊緊抓住箱子的手,嘆了口氣,最終還是沒有將這小箱子帶走,甚至里面的東西都一樣沒有拿走。

葉默出了小院子,估計已經快三點了。他找了一個僻靜的地方休息了一個小時,大概在接近四點的時候,葉默基本上已經恢復了七層的實力。只是因為剛才幫助寧輕雪療傷的緣故,真元有些不太穩固。不過葉默認為這樣已經夠了,這才前往那個被汪鵬叫著胡大哥的住處。

葉默來的時候,別墅門口的守衛正趴在桌子上面在小憩,葉默隨手就將他打暈,然後進入屋子將監控的電腦直接關了。他知道這台電腦肯定和別的電腦聯網,但是既然關了安裝采集卡的電腦,別的電腦也無法再監控,就是不知道有沒有別的監控了。

讓葉默奇怪的是,當他翻入別墅里面的時候,竟然還有一間屋子的燈還亮著。葉默走進了一些,神識掃了進去,里面果然有幾個人還在商量著什麼,竟然到現在還沒有睡覺。

那個姓胡的果然在,不過除此之外,還有一名二十多歲的青年,臉竟然長得和宋少文有三分相似。門口還站著兩名壯漢,葉默摸了過去,只是兩掌,這兩名壯漢就倒了下去。

“胡哥。今天那個汪鵬的事情做得不錯,有那兩個小姑娘陪一晚上,千士平應該不會推三阻四了吧。我就不信了,有了千士平的幫助,這姓葉的還往哪里跑。”這青年聲音雖然不大,但是卻充滿了自信。

叫胡哥的男子點了點頭說道︰“譚少說的不錯,千士平雖然不怎麼樣,但是他身後的勢力有的時候比官方的通緝更加有用處,只是怕他父親手下幾個老家伙會反對。”

“反對?千龍頭就是千士平一個獨子,就算是他要天上的月亮,他也會摘給他。以千龍頭如此大的勢力,他要找出葉默,可以說比我們的辦法多出十倍也不止。我宋家雖然是五大家族之一,但是有些事情畢竟不好明目張膽的動手,交給千龍頭是最好了。”這譚少對千龍頭看的很重,但是明顯的對千士平有些不屑。

說完停頓了一下說道︰“田雞越來越不像話了,竟然弄這兩個草包去帶寧輕雪,不但沒有將人弄來,還弄了一身的爛泥。不然有寧輕雪在這里,比那兩個學生妹強多了。而且我也想享受一下京城第一美女的味道,成事不足敗事有余的家伙。”

說完更是冷哼一聲。

“田雞和他的兩個手下,我會處理的,現在他們在地下室反醒。不過看那寧輕雪的樣子,似乎對那個廢人葉默還有些情誼,也許我們可以以此來將葉默堵截在寧海。”叫胡哥的中年男子說道。

譚少搖了搖頭︰“你有些小看葉默了,據我對他最近的調查,我發現這是一個典型的扮豬吃虎的家伙。不但身手厲害無比,而且還很狡猾。如果不是這樣,我也沒有必要驚動千龍頭這種人。畢竟,這樣的事情傳出去,對我宋家並沒有什麼好處。”

葉默已經完全明白了過來,這譚少應該就是宋家的人,並且是來專門抓自己的。陰差陽錯之下,將寧輕雪傷了。

葉默的神識掃了出去,果然在地下室里面發現了三名跪著的男子,在不遠處的一間臥室,再次看見了兩個女孩披頭散發赤身**的躺在床上,旁邊還有一個青年。

不過這兩名女子渾身都是傷痕累累,也不知道是睡了過去,還是昏迷了過去。看樣子這兩名女孩就是那個譚少口中說的學生妹了。葉默忽然發現其中一名女孩有些熟悉,很快就能發現這女孩就是寧海大學的,還是一個排名前十的校花。

“時間不早了,胡哥你先去休息吧,我也要休息了。”說完這譚少站了起來。

這胡哥還沒有來得及說話,門卻被踢開了,同時一個冷冷的聲音說道︰“休息就不用了,從今天開始有的是時間讓你慢慢休息。”

[BOOK: 0007 / Chapter: 08 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Sat Apr 20 16:50:16 2024