TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0002-02
第十二章 砸瓶子

  「嘭!」

  韓立握緊了雙手,把其中一隻拳頭狠狠地砸在了桌面上。

  「用工具把瓶子砸開。」這是韓立再三思量後的決定。

  用採取暴力的方法去打開它,是個早已就想到的、不是辦法的辦法。

  這種做法,雖然既簡單明了,又直接好用。

  但是一想到,如此奇特的漂亮瓶子,再也無法保持完整無損,韓立就感到心中陣陣的肉疼,十分的不情願。如果能有其它的辦法打開它,韓立是說什麼也不會採用如此粗暴的方法。

  叫其他的師兄幫忙,也許能打開它。但韓立心底下,早已不知不覺的把此物當成了自己的寶物,是萬分不肯再讓其他外人知道。再說了,山上的每一位人都有可能是此物的失主,要是知道了瓶子在自己這裡,要把它要回去怎嗎辦?這個小瓶是如此漂亮、有趣,他現在是萬萬捨不得把它送回去。

  韓立現在已經被瓶子裡裝的神秘物品,完全吊起了好奇心。他雖然知道,這也許只是個空瓶。但他仍願意去賭上一把,去賭瓶子內裝著東西,會比瓶子本身更有趣。

  越是這樣想,韓立的心越是癢癢的難受。

  他如果不解開瓶子裡裝著的謎團,他晚上都無法睡個安穩覺。

  拿定了主意,韓立偷偷地溜進山谷裡堆放雜物的屋子,從眾多工具中選出了一個比較重的小鐵錘,把它帶回了自己房內。

  回到屋內,他從屋子的角落裡找出來半截廢棄的硬青磚,又在屋內挑出了一個比較平坦的窪地,把青磚平放在此處,再把瓶子穩穩的橫擱在了青磚上。

  韓立右手舉起了小錘子,錘頭略為在空中停頓了一下,然後就果斷地落在了瓶子的最凸起部分——瓶肚子上。

  「嘣!」

  因為害怕用力過大,會破壞掉瓶中所裝的東西,所以第一下只是輕輕地落在上面,試探了一下瓶子的硬度。

  看到沒有一點裂開的痕跡,韓立心裡放下了心,看樣子可以用大一些的力氣去砸瓶子。

  「嘣!」五分力。

  「嘣!」七分力。

  「嘣!」十分力。

  「嘣」十二分力。

  韓立用的力氣越來越大,手臂擺動的幅度也越來越誇張,錘子落下的速度也一下比一下更快。甚至,最後一下,把半個瓶身都砸進了青磚裡,可瓶子仍然保持著通體的完整,沒有半分會被砸碎的跡象。

  韓立驚呆了,仍不敢置信的用手去摸了摸瓶子被鐵錘砸到的地方,沒有一絲的砸痕留在上面,綠瑩瑩的,整個瓶面仍然保持著光潔。

  這太出乎了韓立的意料之外了。

  韓立這時才真正的肯定,這個小瓶絕對是個非同尋常的好東西,決不會是被人故意遺棄,十有八九是物主不小心遺失的。現在,說不定失主正在滿山尋找此物,自己如果想保住此物,就一定要好好的收藏,不能讓外人再看見此瓶。

  在韓立心目中,只要自己不是主動去偷去搶,從地上撿到的東西當然是歸自己所有。要是一般的東西,他也許就還給了失主,可是這瓶子如此神秘,恐怕是那些有錢人家的弟子或者山上有身份地位的人丟的,韓立對這兩種人都沒有什麼太好的印象。

  韓立家裡從小就很窮,全家人忙碌了一整天,也常常吃不飽一頓飯。在七玄門內,他常常看到第一種人大手大腳的花錢,奢侈的吃喝,(七玄門弟子如果不願意吃普通的伙食,可另外掏錢,專門提供更好的飯菜。)把錢不當錢來花。每當這時,韓立就覺得心裡頭不怎麼舒服。外加上這些富家子弟,平常就排斥瞧不起他們這些從窮地方來的弟子,經常用言語譏諷、侮辱他們,甚至兩者之間還互相起了幾次小小的衝突,孩童之間也打了幾次群架。韓立也參於了其中的一次打架,只可惜的是,他被那些習過武的富家弟子打的鼻青臉腫,無法出門見人。後來,接連休息了好幾天,才恢復正常。

  至於山上有些地位、有點身份的人,也沒給韓立留下什麼太好的形象。從王護法收取三叔的賄賂銀子,到舞岩依靠馬副門主的權勢直接進入七絕堂。雖然沒見到多少山上的大人物,但以前小孩子心目中那種大人物的偉大形象,也已經破裂的差不多了。

  對於這兩種人丟掉的東西,韓立不但不想還回去,還想惡作劇般的藏起來。

  想到這裡,韓立立刻把自己脖子上掛著的一個小皮袋取了下來。這個皮袋是他從家裡出來時,韓母特意用一塊獸皮給他縫製的,能防水防潮,用來給他裝一枚用野豬牙製成的平安符,希望能用此來保佑他平平安安,無病無災。

  韓立鬆開了皮袋口,把瓶子和平安符放到了一起,再勒緊袋口,接著又把袋子掛回了脖子上。

  做完這一切後,他往四下看了看,沒有人在。他才挺了下胸膛,拍了拍自己胸口微微隆起的袋子,覺得不會再引起他人注意。

  這時,他才覺得自己的心裡踏實了許多,不怕再出現什麼意外,瓶子會被失主找到並要回去。

  韓立悄悄地把錘子放回了原處,並裝作若無其事的樣子,在神手谷內慢慢閒逛了一會兒,直至天色全黑,才拖著受傷的腳回到了屋內。

[BOOK: 0002 / Chapter: 03 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Sat Apr 27 12:27:53 2024