TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0006-10
第六十章 試毒


  餘子童對自己的這番言語很自信,他不相信能有人抵擋得了成仙得道、永生不死的引誘。

  想當初,墨大夫也是對他恨之入骨,但在同樣的話語下,還不是老老實實的合作起來。相信再稍給此人一點點甜頭,他肯定會乖乖的就範。

  可餘子童失望了,聽了他的誘惑之言後,韓立並沒有露出興奮的表情,而是一臉的平靜,似乎這番話沒在對方的心中,吹起絲毫的波瀾。

  「合作的事情,以後我自會考慮,但現在還有一個疑問,希望你能解答一二。」韓立用清澈的眼神盯著光球,輕輕說道。

  「回答了你的這個提問,你就願意合作?」

  「這要看你的回答,是否能讓我滿意。」

  「好,你問吧!」餘子童很光棍的應允了下來,看來他對「人在屋簷下,不得不低頭」這條道理,理解的很透徹。

  韓立沒有馬上開口,而是抬起頭來,望著屋頂深思了一會兒,好像在考慮要怎麼說才比較的恰當。

  餘子童被對方鄭重的模樣給嚇住了,心裡頭不停的嘀咕起來,不知韓立會提什麼讓他頭痛的問題。

  「我想知道,我反吞噬了墨大夫和你的部分元神後,會有什麼不良後果?為什麼頭腦有些脹痛,覺得多了許多東西,但又無法翻看,不會有什麼不對勁的地方吧?」韓立終於把自己醒來後,一直擔心的問題,問出了口。

  餘子童一聽,對方原來是在擔心這個小問題,心馬上放了下來,說話的聲音都輕快了許多。

  「呵呵!原來是這件事。老弟,你多心了,完全不用放在心上。要知道,這些塞進你頭腦裡的東西,會在一兩年內,就慢慢的自行消散掉,完全不用你操心。」

  「這麼說,我吞噬這些東西,完全是在做無用功了,一點都留不住嗎?我可不太相信。」韓立用懷疑的目光看了一眼對方,微微透出不信任的樣子。

  「要說一點都留不下,也不盡然。但能留下的,的確是不多。」餘子童急忙出聲加以解釋,生怕對方誤會了什麼。

  「其中包含的記憶、經驗、情緒這些東西,是一點都碰不得的,假如吸收了,輕則變成白痴、人格分裂,重則精神暴漲腦子撐破而亡。」

  「要知道,元神是最嬌貴的東西,哪能和其他的東西,隨便的融合。吞噬他人的元神,在頭腦裡暫時擱放,這是可以的,但要把它變成自己的東西,那就是妄想了。否則,隨便一奪舍,就可獲得對方的經驗、記憶,功法,那還不天下大亂,誰還會老老實實的去練功,去體會什麼境界、心法,只要一奪舍,那不就全有了。」

  「被吞噬的元神中,唯一可被利用的,就只有一點點蘊含的本源之力,這種東西可以稍微壯大自己的元神,不過也就是那麼一點點,因為這種東西流失的最快,沒有幾日就會從被吞噬的元神中,流失殆盡,無法再加以利用。」

  韓立一邊聽著餘子童的講解,一邊把心裡的最後一絲牽掛,放了下來。

  他聽得出來,對方沒有在說謊,此時的餘子童,恐怕正想著和他進行如同墨大夫一樣的合作,自然不會在這稍經時間檢驗就水落石出的問題上,對他進行欺騙。

  餘子童在解釋完了最後一句話後,見韓立點點頭,看來是相信了他所說的話,心中不禁一喜,元神所化的光球,也似乎更亮了幾分,他期切的問道:

  「韓老弟,看來對我的解釋很滿意,那下面是不是該商量一下,我們之間的合作了?」

  「當然了,能和一位修仙者合作,那是我求之不得的美事!」韓立忽然展顏一笑,露出的潔白牙齒,閃閃發光,顯得無比的誠摯。

  「真的?」餘子童興奮起來,沒想到尚未勸說,對方便已同意,連忙開口想確認一下。

  「當然」韓立回答得很快,很清脆。

  然後他微笑著從懷內掏出了一樣東西,用親切的語氣對餘子童說:

  「既然我們已是合作夥伴了,那麼在具體商討之前,閣下不會拒絕在下,配合做一個小小的試驗吧。」

  「試驗?」餘子童一愣,他望著對方手中的那個圓筒,覺得很是眼熟,好像在哪裡見到過,心中有了一分不詳的預兆。

  「不錯,試毒試驗。」

  韓立話音未落,握著圓筒的拇指就動了一下,接著一股黑糊糊的液體從中噴了出來,帶著一種難聞的腐臭味,直奔向對面的目標。

  「啊!」

  從光團上發出了餘子童的慘叫聲,他的元神,被黑色液體澆了個正著,上面的綠光忽的一下,黯淡了許多,看起來他這下子受創不輕。

  「你,你竟然對我下毒手,偷襲我?」餘子童聲嘶力竭的尖叫著,似乎還不能接受,剛剛所發生的一切。

  韓立沒有理睬對方的怒火,他伸手抓住了腹部上方的腰帶扣,「唰」的一聲,從腰帶夾層上,抽出了一把鋥亮的寶劍。

  這把劍有一截手指那麼寬,長度大約一尺半,通體都柔韌無比,是一把罕見的「玉帶短劍」。

  此物,是韓立花重金讓鐵匠打造的最後一柄短劍,也是最貴的一把,不過他並不擅長此類武器,所以一直沒有拿出來使用,沒想到現在倒用上了。

  韓立拿著這把一直藏在身上,卻差點沒有機會出場的利器,臉色變得陰沉無比,原先的笑顏不見了半分。

  他用憎惡的眼神望了一眼,還在微微顫抖的元神,二話不說,一個飛步上前,劈頭蓋臉的向光團砍了去,完全把軟劍當成了劈柴刀一樣的使用。

[BOOK: 0007 / Chapter: 01 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Sat Apr 27 02:19:49 2024