TITLE
[INDEX] [BACK] [BOOK]
BOOK
BOOK: 0001


BOOK: 0002


BOOK: 0003


BOOK: 0004


BOOK: 0005


BOOK: 0006


BOOK: 0007


BOOK: 0008


BOOK: 0009


BOOK: 0010


BOOK: 0011


BOOK: 0012


BOOK: 0013


BOOK: 0014


BOOK: 0015


BOOK: 0016


BOOK: 0017


BOOK: 0018


BOOK: 0019


BOOK: 0020


BOOK: 0021


BOOK: 0022


BOOK: 0023


BOOK: 0024


BOOK: 0025


BOOK: 0026


BOOK: 0027


BOOK: 0028


BOOK: 0029


BOOK: 0030


BOOK: 0031


BOOK: 0032


BOOK: 0033


BOOK: 0034


BOOK: 0035


BOOK: 0036


BOOK: 0037


BOOK: 0038


BOOK: 0039


BOOK: 0040


BOOK: 0041


BOOK: 0042


BOOK: 0043


BOOK: 0044


BOOK: 0045


BOOK: 0046


BOOK: 0047


BOOK: 0048


BOOK: 0049


BOOK: 0050


BOOK: 0051


BOOK: 0052


BOOK: 0053


BOOK: 0054


BOOK: 0055


BOOK: 0056


BOOK: 0057


BOOK: 0058


BOOK: 0059


BOOK: 0060


BOOK: 0061


BOOK: 0062


BOOK: 0063


BOOK: 0064


BOOK: 0065


BOOK: 0066


BOOK: 0067


BOOK: 0068


BOOK: 0069


BOOK: 0070


BOOK: 0071


BOOK: 0072


BOOK: 0073


BOOK: 0074


BOOK: 0075


BOOK: 0076


BOOK: 0077


BOOK: 0078


BOOK: 0079


BOOK: 0080


BOOK: 0081


BOOK: 0082


BOOK: 0083


BOOK: 0084


BOOK: 0085


BOOK: 0086


BOOK: 0087


BOOK: 0088


BOOK: 0089


BOOK: 0090


BOOK: 0091


BOOK: 0092


BOOK: 0093


BOOK: 0094


BOOK: 0095


BOOK: 0096


BOOK: 0097


BOOK: 0098


BOOK: 0099


BOOK: 0100


BOOK: 0101


BOOK: 0102


BOOK: 0103


BOOK: 0104


BOOK: 0105


BOOK: 0106


BOOK: 0107


BOOK: 0108


BOOK: 0109


BOOK: 0110


BOOK: 0111


BOOK: 0112


BOOK: 0113


BOOK: 0114


BOOK: 0115


BOOK: 0116


BOOK: 0117


BOOK: 0118


BOOK: 0119


BOOK: 0120


BOOK: 0121


BOOK: 0122


BOOK: 0123


BOOK: 0124


BOOK: 0125


BOOK: 0126


BOOK: 0127


BOOK: 0128


BOOK: 0129


BOOK: 0130


BOOK: 0131


BOOK: 0132


BOOK: 0133


BOOK: 0134


BOOK: 0135


BOOK: 0136


BOOK: 0137


BOOK: 0138


BOOK: 0139


BOOK: 0140


BOOK: 0141


BOOK: 0142


BOOK: 0143


BOOK: 0144


BOOK: 0145


BOOK: 0146


BOOK: 0147


BOOK: 0148


BOOK: 0149


BOOK: 0150


BOOK: 0151


BOOK: 0152


BOOK: 0153


BOOK: 0154


BOOK: 0155


BOOK: 0156


BOOK: 0157


BOOK: 0158


BOOK: 0159


BOOK: 0160


BOOK: 0161


BOOK: 0162


BOOK: 0163


BOOK: 0164


BOOK: 0165


BOOK: 0166


BOOK: 0167


BOOK: 0168


BOOK: 0169


BOOK: 0170


BOOK: 0171


BOOK: 0172


BOOK: 0173


BOOK: 0174


BOOK: 0175


BOOK: 0176


BOOK: 0177


BOOK: 0178


BOOK: 0179


BOOK: 0180


BOOK: 0181


BOOK: 0182


BOOK: 0183


BOOK: 0184


BOOK: 0185


BOOK: 0186


BOOK: 0187


BOOK: 0188


BOOK: 0189


BOOK: 0190


BOOK: 0191


BOOK: 0192


BOOK: 0193


BOOK: 0194


BOOK: 0195


BOOK: 0196


BOOK: 0197


BOOK: 0198


BOOK: 0199


BOOK: 0200


BOOK: 0201


BOOK: 0202


BOOK: 0203


BOOK: 0204


BOOK: 0205


BOOK: 0206


BOOK: 0207


BOOK: 0208


BOOK: 0209


BOOK: 0210


BOOK: 0211


BOOK: 0212


BOOK: 0213


BOOK: 0214


BOOK: 0215


BOOK: 0216


BOOK: 0217


BOOK: 0218


BOOK: 0219


BOOK: 0220


BOOK: 0221


BOOK: 0222


BOOK: 0223


BOOK: 0224


BOOK: 0225


BOOK: 0226


BOOK: 0227


BOOK: 0228


BOOK: 0229


BOOK: 0230


BOOK: 0231


BOOK: 0232


BOOK: 0233


BOOK: 0234


BOOK: 0235


BOOK: 0236


BOOK: 0237


BOOK: 0238


BOOK: 0239


Google:
Content
BOOK Number: 0012-07
第一百一十七章 言和


  這些婦人聽完韓立此話,臉色迅速由白轉紅,倒給她們增添了幾分嬌豔!

  嚴氏最先從惱怒中恢復了常態,她輕扶了下髮髻上的玉釵,重新鎮定的說道:「就算閣下真是修仙者,也不畏懼此迷香,但難道就不顧忌身上的陰毒嗎?」她還是拿出了最後的底牌。

  韓立本來含笑的神情,一聞此言,立刻寒了下來。墨大夫果然把唯一能要挾自己的武器,交予了這些婦人很。

  「不錯,我的確是寒毒在身,可是在毒發之前,我並不介意把你們全府上下,殺個淨光!」韓立這話說的很平淡,但話中的那種狠勁,卻讓婦人們聽得分明。

  嚴氏沉默了一會兒,沒有開口。其他的幾位也跟著不語,看來真到了事關生死的大事,墨府裡能做主的人還是四夫人嚴氏。

  「既然我們相互顧忌,又不願兩敗俱傷,看來只有好好談談了。」嚴氏在沉寂一會兒後,冷靜的說道。

  「當然,我也不想年紀輕輕的就這麼窩囊的死去!」事關自己的小命,韓立沒有拿什麼架子,欣然同意對方的提議。

  於是,他又回到了嚴氏的對面,坐了下來。

  「不過,在我們商談之前,妾身還是想請閣下把我夫君遇害的經過說上一遍。畢竟我們夫妻一場,還是知道他真正的死因,妾身們才能安心。不過請放心,就算夫君真是死在閣下手上,我們也不會有什麼其他想法,畢竟我們孤兒寡母的,不可能拿雞蛋去硬碰石頭,自己去尋死路!」嚴氏最後一句話說的很淒涼,彷彿韓立就是那欺凌她們婦孺的惡霸。

  韓立一看對方的表情,不禁有些頭痛。他雖然知道對方是在演戲,可看到嚴氏淒苦的樣子,還是有些心軟。

  不就是告訴她們墨大夫遇害的經過嗎,這件事也沒什麼遮遮掩掩的,畢竟韓立自認墨大夫之死,其錯並不在自身,而是餘子童和其咎由自取。

  「好吧!墨師的死因我可以詳細的告訴你們,如果你們聽了以後,仍堅持要找我報仇的話,我隨時奉陪!」韓立沉吟了一下,還是答應了下來。

  「多謝公子了!」嚴氏聽到韓立願意說出實情,立即顏容頓展,臉上露出了喜意。

  「事情是這樣的,我被墨師矇騙,練了四年多的長春功後,才發現……」

  韓立不緊不慢的把自己受騙,被墨大夫下毒,逼練長春功的事徐徐道來。

  講了墨大夫想佔據自己肉身,企圖借體重生卻被吞噬掉元神的經過,當然餘子童的出場和他所設的陰謀,也都一五一十的敘出來。最後發現身中陰毒,不得不來嵐州取暖陽寶玉解毒的事,索性也一併說了出來。韓立要讓這些婦人知道,墨大夫之死的事件中,他才是真正受害者,自己可沒有虧欠墨府分毫。

  嚴氏等人聽完韓立這驚心動魄的故事後,都不禁面面相視。

  如果韓立所說經過是真的話,那她們夫君的死,還真怪不到對方頭上。而且聽韓立所說的墨大夫對其所用的手段、心計,和她們印象中那人的習性、作風還真的非常吻合,並且與那封暗信中流露出的一些信息,也沒有絲毫相矛盾之處,估計這對方的這番話應該大致不假。

  「如果閣下所說的全是事實的話,我夫君之死的確不應由閣下負責,這應全怪那餘子童的詭計,否則我夫怎會身亡?」嚴氏輕嘆了一口氣,說出了讓韓立為之側目的話來。

  「這嚴氏也太偏袒自己夫君了吧,一句話就輕飄飄的把墨大夫的錯全推到了餘子童那死人身上,把自己夫君給撇的乾乾淨淨,好像他也是受害者一樣。」韓立瞪大了眼睛望著嚴氏,嘴上雖然沒說,但眼神中流露出的奇怪神情,把意思全都表明了。

  嚴氏在韓立的注視之下,臉不紅心不跳,視若無睹。

  韓立暗自苦笑了一下,這女人臉皮厚起來,似乎一點也不比男人差啊!他不禁轉頭瞧了幾眼其她幾位的的神態。

  三夫人劉氏仍是笑嘻嘻的樣子,絲毫變化都沒有,看到韓立望過來,還飛了他一記媚眼,韓立對此無語。

  二夫人李氏,見韓立瞅向她,有些侷促不安,微微低下了頭,不愧以前為大家閨秀,知書達理,顯然對嚴氏剛才的話語有些羞愧。

  至於五夫人王氏,這位冷豔少婦雖然一直面無表情,但她使勁糾纏在一起的手指,則暴露了她心中的異常。至於她到底是何心態,韓立就不知道了。

  「不過,依公子剛才所言,我們之間既沒有深仇大恨,那麼和談的事就更好進行了。」嚴氏這時杏唇一張,幽幽的說道。

  韓立聽嚴氏此話,回過頭來,淡淡的道:「有什麼好談的,你們把暖陽寶玉給我,我扭頭就走,決不再騷擾墨府!」

  「這可不行!」嚴氏微微一笑,立即一口拒絕了。

  「為什麼不行?」韓立也不生氣,說道。

  「公子昨日在妾身屋外,應聽到了不少有關墨府惡劣處境的話吧!閣下應很明白,若沒有外力幫助,我墨府上下被人滅門,也只是遲早的事。若是如此,那還不如讓公子動手,把我們姐妹殺個乾淨,一了百了呢!」嚴氏兩眼一紅,楚楚可憐的說道。

  韓立聽完此話,奇怪的盯著嚴氏不語,直看著嚴氏兩腮緋紅,但其仍倔強的不肯避讓韓立的目光。

  韓立長出了一口氣,現在他知道墨彩環那小妖精的鬼伎倆是跟誰學的了,分明是眼前這位嚴氏妖精的翻版。

[BOOK: 0012 / Chapter: 08 ]

Google:
[INDEX] [BACK] [BOOK]
[INDEX] [BACK] [BOOK]

Fri Apr 26 14:49:10 2024